φθοροκτόνος

-ον, Μ

εκκλ. (για την ημέρα τής Ανάστασης) αυτός που αίρει, εξαφανίζει τη φθορά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φθορά + -κτόνος (< κτείνω), πρβλ. πατρο-κτόνος].